drparisapakdel

چگونه از پرخاشگری جلوگیری کنیم؟

• این قانون را ایجاد کنید: «ما به دیگران صدمه نمی‌زنیم. برای اکثر کودکان، مهربانی با دوستان، حیوانات خانگی و به طور کلی مردم چیزی است که باید آموخته شود.
• با کنترل واکنش های ناامیدی خود الگوی خوبی باشید. در صورت امکان، احساس خود را توضیح دهید و راه های مختلف واکنش به آن را بدون پرخاشگری نشان دهید.
• به فرزند خود نشان دهید که چگونه می تواند خواسته هایش را بخواهد. بگویید: «می‌توانید اسباب‌بازی را بخواهید» یا «اگر اسباب‌بازی را می‌خواهید، می‌توانید تماس بگیرید». »
• اغلب رفتارهای قابل قبول و غیرقابل قبول را به کودک خود یادآوری کنید. تکرار مکرر یک چیز می تواند دلهره آور باشد، اما برخی از کودکان نوپا به این تعداد تکرار نیاز دارند تا قوانین را به خوبی به خاطر بسپارند. به عنوان مثال، اگر به پارک می روید ، به او یادآوری کنید که مهم است که برای سر خوردن نوبت او صبر کند و برای عبور از جلوی دیگران در صف فشار نیاورد.
• داستان هایی را با هم بخوانید که با خشم یا رفتار پرخاشگرانه سروکار دارند. سپس در مورد احساساتی که شخصیت ها احساس می کنند و اینکه چگونه می توانند آنها را کنترل کنند، صحبت کنید. موقعیت هایی را که او نیز همین احساسات را داشت و واکنش او در آن زمان را به کودک خود یادآوری کنید. سپس سعی کنید راه هایی برای بهبود واکنش های او بیابید تا دفعه بعد که این احساسات را تجربه کرد، رفتار پرخاشگرانه ای در پیش نگیرد.
• مکان‌هایی را تنظیم کنید که فرزندتان بتواند بازی کند بدون اینکه دائماً مجبور باشید به او بگویید «به آن دست نزن» و «این کار را نکن». همیشه گفتن "نه" برای کودک شما ناامید کننده است و می تواند او را عصبانی کند. در مواقعی که باید برای ایمنی او ممنوعیتی اعمال کنید، او را به یک فعالیت مجاز هدایت کنید. چیزی شبیه این بگویید: «نه، شما نمی توانید در کمد زیر سینک بازی کنید، این خطرناک است. با این حال می توانید با ظروف پلاستیکی این کمد بازی کنید. او از این طریق کمتر احساس ناامیدی خواهد کرد.
• جلسات بازی با سایر کودکان را در حضور خود ترتیب دهید تا به کودک نوپا کمک کنید تا با هر گونه تجارب ناامیدکننده بهتر کنار بیاید و نسبت به دیگران حساسیت ایجاد کند. به او احساساتی را که رفتارش در دیگران برمی انگیزد (مثلاً درد، شادی) درک کنید. سپس او را تشویق کنید تا احساسات خود را به صورت شفاهی بیان کند.
• سناریوهایی را بسازید که در آن مردم احساس ناامیدی می کنند، به عنوان مثال: «جین در حال توپ بازی بود که ساموئل آمد و توپ او را گرفت. سپس از فرزندتان بخواهید که این را تصور کند: "فکر می کنید جین بعد چه کرد؟" » با هم مشخص کنید که هر شخصیت در داستان چگونه می تواند احساساتی را که این موقعیت در او ایجاد می کند کنترل کند. بازی وانمودی همچنین به کودکان پیش دبستانی اجازه می دهد تا احساسات مختلفی از جمله خشم را تجربه کنند.
• زمانی که فرزندتان رفتار خود را به خوبی کنترل می کند از او تعریف کنید. یک کودک نوپا با تمایلات پرخاشگرانه اغلب مدت زیادی را بدون دریافت تعارف می گذراند. ستایش اندازه گیری شده به فرزندتان انگیزه می دهد که شما را راضی کند.
• اگر فرزند شما بیش از 3 سال سن دارد، می توانید از نمودار انگیزشی برای کاهش رفتار پرخاشگرانه استفاده کنید.

مطالب مرتیط:

دلایل ناخن جویدن

استرس و اضطراب در نوجوانان

عوارض ریتالین

افزایش اضطراب و افسردگی در بین نوجوانان

اضطراب و افسردگی در بین جوانان ما در حال افزایش است. بیماری روانی به ویژه برای کودکان و نوجوانان همچنان در حال افزایش است و این بیماری اغلب طولانی مدت است. تقریباً هر سه جوانی که ده سال پیش مبتلا به افسردگی یا اضطراب تشخیص داده شده است، امروزه هنوز به مراقبت های روانپزشکی نیاز دارد. با بیماری روانی، تثبیت خود در زندگی کاری و بزرگسالی با مشکلاتی همراه است. این را ارزیابی جدیدی از مراقبت از افسردگی و اختلالات اضطرابی که هیئت ملی بهداشت و رفاه امروز ارائه می دهد نشان می دهد.
افسردگی و اختلالات اضطرابی از جمله بیماری های عمومی عمومی هستند و تقریباً 40 درصد از تمام مرخصی های استعلاجی در  ایران را پشت سر می گذارند. بیش از یک زن از هر سه زن در مقطعی از زندگی خود از افسردگی رنج می برد و تقریباً از هر چهار مرد یک نفر.
 

اختلال اضطراب نوجوانان

پیگیری‌های هیئت ملی بهداشت و رفاه نشان می‌دهد کسانی که تشخیص روانپزشکی دریافت می‌کنند اغلب برای مدت طولانی بیمار هستند 30 درصد از جوانانی که ده سال پیش به تازگی در روانپزشکی کودکان و نوجوانان مبتلا به افسردگی یا اختلالات اضطرابی تشخیص داده شده اند، هنوز به مراقبت های روانپزشکی نیاز دارند. بیش از نیمی از این افراد نیز نیاز مداوم به درمان دارویی دارند.
این بدان معناست که مراقبت ها باید بیشتر مانند بیماران مبتلا به بیماری های مزمن و طولانی مدت مانند دیابت، COPD و موارد مشابه سازماندهی شود. نیاز به پیگیری ساختاریافته و دسترسی به مراقبت و حمایت در طول زمان با تداوم خوب وجود دارد.

جوانانی که از اضطراب و افسردگی رنج می برند، در تثبیت خود در زندگی کاری و بزرگسالی مشکل بیشتری دارند. تقریباً ده سال پس از تشخیص، از هر چهار یک نفر کاملاً خارج از بازار کار بود یا به کمک مالی وابسته بود. به عبارت دیگر، پیامدهای تأثیرگذار بر زندگی افسردگی و اضطراب بسیار زیاد است.
به منظور شکستن روند منفی، مهم است که مداخلات پیشگیرانه و زودهنگام بیشتری ارائه شود، دسترسی به ارزیابی اولیه و درمان بیشتر شود، همچنین مراقبت و مراقبت توانایی جلب توجه به بیماری های همراه را داشته باشد. مرگ و میر در تشخیص هایی که احتمال می رود در مراقبت های بهداشتی تأثیر بگذارند، برای گروهی که دارای اضطراب و افسردگی هستند، دو برابر بیشتر است. ارزیابی نشان می دهد که مراقبت های بهداشتی کار شناسایی بیماری های همراه را در ده سال گذشته توسعه داده است. از هر ده کلینیک مراقبت های اولیه، هفت کلینیک روال هایی برای چگونگی توجه به بیماری جسمی در ارتباط با تشخیص اضطراب و افسردگی دارند.

این ارزیابی همچنین توجه را به این واقعیت جلب می کند که مراقبت های بهداشتی از جنبه های دیگر پیشرفت مثبتی داشته است. بیشتر شهرداری ها و مناطق به اصطلاح خط اول برای جوانان مبتلا به بیماری روانی دارند. امروزه ارزیابی خطر خودکشی بیشتری در حین تشخیص انجام می شود و افراد بیشتری در روانپزشکی کودکان و نوجوانان تحت درمان قرار می گیرند. به این ترتیب دسترسی افزایش یافته است. با این حال، زمان انتظار برای مراقبت و درمان طولانی است و این در روانپزشکی بزرگسالان نیز صدق می کند. در دسترس بودن باید افزایش یابد، و بنابراین عرضه مهارت های آینده یک مسئله بسیار فوری خواهد بود.

مطالب مرتبط:

اختلال یادگیری

اختلال اوتیسم

چگونه به کودکی که دروغ می گوید نزدیک شویم؟

کودکی که دروغ می گوید نیز می تواند ناشی از سهل انگاری باشد. نحوه اصلاح رفتار دروغگویی در کودکان بیایید به کودک دروغگو توضیح دهیم که چه کار کند.

1. کمال گرا نباشید : ممکن است فرزندتان به عنوان بهانه یا تهمت دیگران را به خاطر شکست ها سرزنش کند. دلیل این رفتار معمولاً فشار خانواده است. ممکن است مشاهده کنید که وقتی به عنوان والدین از کمال گرا بودن دست بردارید، فرزندتان نیز از دروغ گفتن دست می کشد. به او این احساس را بدهید که بی قید و شرط دوستش دارید و او را با دیگران مقایسه نکنید. به او اجازه دهید احساس کند که عشق شما به او مربوط به موفقیت یا شکست او نیست.
2. اجباری و تهدیدآمیز نباشید:  اگر فرزندتان کاری را که انجام می دهد پنهان می کند و وقتی از او خواسته می شود وانمود می کند که آن کار را انجام نمی دهد، احتمالاً احساس خطر می کند. اگر از سرکوبگری، ظلم و تهدید کردن دست بردارید، ممکن است متوجه شوید که فرزندتان نیز از دروغ گفتن دست می کشد. اینطور نیست که در نتیجه رفتار منفی خود را تنبیه کنید. در مورد اینکه چه رفتارهای مثبتی برای او به ارمغان می آورد صحبت کنید. مثال: به جای گفتن "اگر از مدرسه دیر به خانه بیایی گوشت را میکشم"، بگویید "در راه مدرسه به خانه معطل مکن، زیرا اگر به خانه برسی، خیلی نگرانت خواهم شد." . شما با این که هر روز سر وقت در خانه باشم خیلی خوشحالم می کنید” روش بهتری است.
3. علاقه مند باشید : فرزندان خود را بی تفاوت نگذارید. مشاهده شده است که کودکانی که از سوی خانواده مورد توجه قرار نمی گیرند، عادات دروغگویی آنها افزایش می یابد.
4. ایجاد اعتماد به نفس: در زمانی که با انواع دروغ سروکار داشتیم، به دروغ های ناشی از عدم اعتماد به نفس اشاره کردیم. برای اینکه فرزند شما در زندگی موفق باشد، باید از مهارت های ذهنی خود به طور موثر استفاده کند. آنها باید قدردانی شوند، حس موفقیت را تجربه کنند و پتانسیل هوشی خود را کشف کنند. به این ترتیب عقده های حقارت پیش نمی آید و در هر محیطی می تواند به راحتی ابراز وجود کند. بنابراین، برای کسب شهرت و اهدافی از این قبیل، نیازی به توسل به دروغ نخواهد داشت.
5. دروغ ها را محرمانه نسازید: از آنها برای دروغ های خود استفاده نکنید. ساده ترین مثال: برای بچه ای که نباید همبرگر بخورد، همبرگر نخرید و توطئه اشتباهی مثل «وقتی پدرت می پرسد به او نگو من این کار را کردم» بسازد. در مواجهه با این سناریو، کودک ممکن است دروغ را در ذهن خود با این فکر عادی کند که «بنابراین گاهی لازم است دروغ گفت».
6. پلیس را بازجویی نکنید: وقتی متوجه هر یک از دروغ های او شدید، ساعت ها از او بازجویی نکنید. شنونده خوبی باشید و سپس صمیمانه توضیح دهید که رفتار او چه احساسی در شما ایجاد کرده است. دانستن اینکه او با وجود اعتراف تحت بازجویی شدید قرار خواهد گرفت، ممکن است کودک را برای ادامه دروغ تحت فشار قرار دهد.
7. از خشونت استفاده نکنید: سعی نکنید رفتارهایی که باعث عصبانیت شما می شود را با فریاد زدن، کتک زدن و رفتارهای خشونت آمیز مشابه تغییر دهید. خشونت هرگز راه حل نیست. کودکانی که در معرض خشونت فیزیکی یا کلامی قرار می‌گیرند، سعی می‌کنند اشتباهات خود را با دروغ بپوشانند تا خود را آرام کنند. با این حال، اشتباه کردن حق اکثر کودکان است.
8. اعتماد:  از جمله دلایل دروغ گفتن کودک، عدم اعتماد والدین به او نیز عامل مهمی است. به عنوان مثال، تلاش مکرر برای درک دروغ کودک، استفاده مکرر از جملاتی مانند "دروغ می گویید" می تواند باعث ایجاد احساس ناامنی در کودک شود. کودکی که این شخصیت را می پذیرد ممکن است فکر کند "به هر حال آنها به من اعتماد ندارند، چه فرقی می کند که دروغ من را بگیرند؟" بنابراین، به صورت شفاهی بیان کنید و به فرزندانتان این احساس را بدهید که به آنها اعتماد دارید.
9. به حریم خصوصی احترام بگذارید:  باید بین آنچه که باید و نباید بپرسید، به ویژه از نوجوانان تمایز قائل شوید. مثلاً لازم نیست بپرسید چرا دوش می گیرد. به طور کلی، دوش گرفتن برای اهداف تمیز کردن است. چرا باید جزئیات برای شما مهم باشد؟ با این سوالات و سوالات غیر ضروری/بیش از حد مشابه، ممکن است فرزندتان را مجبور به دروغ گفتن کنید. دروغ مهم نیست زیرا خطر تبدیل شدن به یک عادت را دارد.
10. برای هر منفی نگری به دنبال مقصر نباشید:  از این قبیل سوالات پیش پا افتاده مانند شکستن لیوان، ریختن آب، چرایی باز بودن در کمد و غیره دست بردارید. اگر شیشه شکسته است، می توانید از کودک خود بخواهید که به شما کمک کند تا خرده ها را تمیز کند. مثلاً می تواند جارو را برای شما بیاورد. یا می توانید از او بخواهید که اگر آب یا چای ریخت، آن را تمیز کند. بهتر از این است که بگویید «چرا ریختی».

با این 10 مورد دلایل دروغگویی کودک و راه حل ها را توضیح دادیم. به طور خلاصه، کودکی که دروغ می گوید باید در روند رشد با نکات منفی روبرو شده باشد. بنابراین خطاهای تربیتی والدین نیز سهم مهمی در میان دلایل دروغ گویی دارد. از سوی دیگر، به یاد داشته باشید: بالاخره دروغ گفتن در کودکان قابل درمان است. اگر شکایات شما پیشرفته است و نمی توانید آنها را کنترل کنید، از کمک گرفتن از روان پزشکان کودک غافل نشوید.

مطالب مرتبط:

فرزندپروری و اصول آن

شب ادراری و درمان آن

اوتیسم چیست؟

اختلال اضطراب

اختلالات اضطرابی شایع ترین و زودرس ترین آسیب شناسی روانی در کودکان و نوجوانان است. تخمین زده می شود که حدود 15 تا 20 درصد از همه کودکان قبل از 18 سالگی معیارهای اختلال اضطرابی را داشته باشند. احساس ترس و اضطراب طبیعی است، اما زمانی که منجر به مهار رشد طبیعی، تحت تأثیر عملکرد روانی اجتماعی و رنج ذهنی قوی شود، احتمالاً یک اختلال اضطرابی وجود دارد. اختلالات اضطرابی از نظر شدت متفاوت است و بر اساس میزان اختلال و رنج به اختلالات اضطرابی خفیف، متوسط ​​و شدید تقسیم می شوند. چندین اختلال اضطرابی اغلب به طور همزمان وجود دارند.

سندرم های اضطراب به زیر دسته های زیر تقسیم می شوند:
 

• اضطراب جدایی
• لالی انتخابی
• فوبیای خاص
• اضطراب اجتماعی
• سندرم پانیک
• آگورافوبیا
• اختلال اضطراب فراگیر

علت اختلالات اضطرابی

شناسی ایجاد اختلالات اضطرابی به تعامل بین عوامل ژنتیکی، روانی و اجتماعی بستگی دارد. عوامل عصب زیستی و شناختی با عوامل محیطی مانند رویدادهای زندگی و موقعیت خانوادگی در رفتارهای یادگیری و تنظیم اضطراب ها و ترس ها تعامل دارند.

علائم اضطراب و استرس

• علائم جسمی: ​​سردرد، معده درد یا دردهای دیگر
   
• مشکل در خواب، کابوس
   
• مشکل در تمرکز: بی توجهی در مدرسه، بی قراری
   
• مشکلات رفتاری: چسبندگی، سرکشی، غمگینی، طغیان خشم، تحریک پذیری
   
• مشکلات خوردن: اغلب به اندازه کافی غذا نمی خورد، اشتهای کم همراه با رشد وزن و قد تحت تاثیر قرار می گیرد
   
• رفتار آسیب‌رسان به خود: اغلب به عنوان خودتنظیمی در موارد اضطراب بالا استفاده می‌شود

انواع اختلال اضطراب

اضطراب جدایی

اضطراب بیش از حد در جدایی یا جدایی خیالی از اطرافیان نزدیک.
 دوری کودکان از والدین بیش از حد انتظار برای سنشان دشوار است.
 می تواند بیان کند که کودک تمایلی به مدرسه رفتن، مهمانی رفتن و شرکت در فعالیت ها ندارد و از گذراندن شب با دوستان و رفتن به کمپ اجتناب می کند.

اضطراب اجتماعی

نگرانی بیش از حد در مورد قضاوت انتقادی دیگران.
 خجالتی بودن، ترس از اشتباه کردن، جرات نکردن حضور در کلاس و ترس از صحبت کردن یا اشتباه کردن.
 نگرانی در مورد اینکه دیگران در مورد ظاهر یا لباس خود چه فکر می کنند.
 اضطراب اجتماعی می‌تواند منجر به کناره‌گیری کودکان و نوجوانان شود و از زمینه‌های اجتماعی که باعث ایجاد اضطراب می‌شود دوری کنند.

اضطراب عمومی
 

نگرانی بیش از حد در مورد رویدادهایی که ممکن است در آینده رخ دهد یا نگرانی بیش از حد در مورد چگونگی وقوع رویدادها.
 علائم در کودکان می تواند به عنوان مثال نگرانی در مورد شکست در عملکرد مدرسه، نگرانی در مورد سلامت خود یا دیگران، نگرانی در مورد آینده، ترس از بلایایی مانند زلزله، رعد و برق، سقوط هواپیما، اقدامات تروریستی یا جنگ باشد.

درمان اضطراب در کودکان

درمان روانشناختی

اولین قدم در درمان اختلالات اضطرابی، درمان روانی آموزشی است.
 درمان روانشناختی به صورت ساختار یافته طی 4 تا 6 جلسه انجام می شود.
 درمان روانشناختی شامل آموزش در مورد این وضعیت، مدیریت عوامل استرس زا در محیط روانی اجتماعی، ایجاد عادات سبک زندگی خوب مانند خواب و فعالیت بدنی، و همچنین راهبردهایی برای مدیریت علائم و قرار گرفتن در معرض خود است.

درمان روان درمانی

 اگر درمان روانشناختی اثر کافی نداشته باشد، CBT به عنوان مرحله دوم در 10-12 جلسه ارائه می شود.
 مداخلات در CBT متناسب با مشکل اضطراب و توانایی شناختی کودک است.

مطالب بیشتر:

پرخاشگری در کودکان

دلایل ناخن جویدن

فرزندپروری و اصول مهم آن

علائم اختلال تیک چیست؟

اختلالات تیک شامل سه نوع اختلال از جمله سندرم تورت، اختلال تیک حرکتی یا صوتی مزمن و اختلال تیک گذرا است. اگر علائم شما دقیقاً در یکی از این دسته ها قرار نگیرد، پزشک ممکن است اختلال تیک شما را غیراختصاصی تشخیص دهد.

البته تیک ها اغلب با رفتار عصبی اشتباه گرفته می شوند. آنها در طول دوره های استرس و اضطراب تشدید می شوند و در طول خواب اتفاق نمی افتد. تیک ها به طور مکرر رخ می دهند، اما معمولاً ریتم مشخصی ندارند.

افراد مبتلا به تیک ممکن است به طور غیرقابل کنترلی ابروهای خود را بالا ببرند، شانه های خود را بالا بیاورند، سوراخ های بینی خود را باز کنند یا مشت های خود را گره کنند. اینها تیک های فیزیکی هستند. گاهی اوقات تیک می تواند باعث شود که مکرراً گلوی خود را صاف کنید، روی زبان خود کلیک کنید یا صدای خاصی مانند غرغر یا ناله ایجاد کنید.

اختلال تیک گذرا چگونه تشخیص داده می شود؟

هیچ آزمایشی برای تشخیص اختلال تیک گذرا و سایر اختلالات تیک وجود ندارد. تشخیص آن‌ها دشوار است، زیرا تیک‌ها گاهی اوقات با شرایط دیگری همراه است.  به عنوان مثال با آلرژی ممکن است همراه باشد و دلیلی برای بو کردن مکرر یا تکان دادن بینی باشد.

برای تشخیص اختلال تیک گذرا باید فرد تمام شرایط زیر را داشته باشد:

شما باید یک یا چند تیک حرکتی (مانند پلک زدن یا بالا انداختن شانه های خود) یا تیک های صوتی (مانند زمزمه کردن، صاف کردن گلو یا فریاد زدن یک کلمه یا عبارت) داشته باشید.

تیک ها باید کمتر از 12 ماه متوالی رخ دهند.

تیک ها باید قبل از 18 سالگی شروع شوند.

علائم نباید ناشی از دارو یا دارو یا بیماری دیگری باشد

شما نباید سندرم تورت یا هر اختلال مزمن حرکتی یا تیک صوتی دیگری داشته باشید.

اختلال تیک گذرا چگونه درمان می شود؟

اختلال تیک گذرا در کودکان اغلب بدون درمان از بین می رود.  مهم است که اعضای خانواده و معلمان توجه خود را به تیک ها جلب نکنند.  توجه والدین به تیک کودک می تواند کودک را خودآگاه تر کند و علائم او را تشدید کند.

ترکیبی از درمان و دارو ممکن است در موقعیت‌هایی که تیک‌ها بر محل کار یا مدرسه تأثیر می‌گذارد کمک کند. از آنجایی که استرس می‌تواند تیک‌ها را بدتر یا مکرر کند، تکنیک‌های کنترل و مدیریت استرس مهم هستند.

درمان شناختی رفتاری نیز روشی مفید برای درمان انواع اختلال تیک است. در طی این جلسات، فرد یاد می گیرد که با کنترل احساسات، رفتارها و افکار خود از اعمال خود ویرانگر اجتناب کند.

دارو نمی تواند اختلالات تیک را به طور کامل درمان کند، اما می تواند علائم را برای برخی افراد کاهش دهد. پزشک شما ممکن است دارویی تجویز کند که دوپامین را در مغز شما کاهش می دهد، مانند هالوپریدول (Haldol) یا پیموزید (Orap). دوپامین یک انتقال دهنده عصبی است که ممکن است بر تیک ها اثر بگذارد.

پزشک شما همچنین می تواند اختلال تیک شما را با داروهای ضد افسردگی درمان کند. این نوع دارو ها به درمان علائم اضطراب و استرس، غمگینی یا اختلال وسواس اجباری هم کمک می کند.

دکتر پریسا پاکدل | روانشناس کودک و نوجوان